Chapter Six

 Harry

- Słyszałem o twoim incydencie. Winda się zacięła... - zaśmiałem się widząc zbliżającego przyjaciela w stronę stolika w mini kawiarence na parterze ośrodka. 

- Nie tylko ty o tym wiesz... - parsknął Lou, siadając obok mnie - Nie wiem co się ze mną dzieje, Harry... - powiedział lekko załamanym głosem i ciężko westchnął.

- A co się dzieje...? - podchwyciłem pytanie. Louis przez chwilę zaczął się nad czymś zastanawiać, jednak szybko pokręcił głową i wrócił do zabawy wykałaczką, którą miał w ręku.

- W sumie nieważne... - westchnął - możemy już iść do domu? - przerwał, gdy widział, że zamierzam ciągnąć ten temat dalej. 

- Tak.. możemy czemu nie, dla mnie lepiej... - wstałem i wsunąłem krzesło na swoje miejsce - A gdzie Elain? 

Lou lekko się obruszył i zwolnił na chwilę.

- Musiała iść. - szepnął pod nosem i szybkim krokiem skierował się do wyjścia głównego. 

- Elain? - zawołałem niepewnie spoglądając na niską dziewczynę ubraną w ciemny płaszcz z delikatnym kożuchem na końcu rękawów i czapce a'la Rosjanka*. Dziewczyna gwałtownie odwróciła się i poślizgnąwszy się upadła na zaśnieżoną ziemię.

- Nic ci nie jest? - podbiegłem do niej i pomogłem wstać. Louis jak gdyby nigdy nic poszedł dalej. ' Co się z nim dzieje...?'

Z gracją podała mi rękę otuloną szarymi skórzanymi rękawiczkami.

- Wszystko ok, dziękuję - odpowiedziała, szybko zabierając swoją dłoń z moich objęć. Dopiero teraz ujrzałem jej piękną twarz. Rumieńce na jej twarzy dodawała jej uroku, a niebieskie oczy na tle czystego niebieskiego nieba wydawały się bardziej błękitne. ' Można by utonąć...'

- Chodźmy - przerwałem ciszę i posłałem jej pogodny uśmiech, który ona odwzajemniła.

- Louis! - krzyknąłem, widząc sylwetkę mojego przyjaciela nieopodal recepcji - Nie mogłeś przynajmniej poczekać - warknąłem lekko zirytowany zachowaniem Lou.

- A t... - zaczął zdenerwowany, ale jego wypowiedź przerwał anielski głos.

- Cześć Louis - niebieskooka odwiesiwszy płaszcz i czapkę na wieszak podeszła niepewnie, witając się.

- Cześć... - odpowiedział nie spoglądając na nią.

- Elain mam pewną sprawę - jakaś starsza kobieta podeszła do nas i zaczęła przedstawiać swoje plany - Jak co roku organizujemy świąteczny występ edukacyjno - rozwojowy, wiesz o co chodzi...

- Tak wiem. Już nawet mam pomysł i scenariusz - uśmiechnęła się z wielkim zapałem w oczach.

- Dać ci kogoś do pomocy?

- Ja!... Ja.. mogę - wyrwałem się i po chwili dodałem - z Louisem i Zayn'em, oczywiście...

- Jeśli chcecie to... - powiedziała niebieskooka - Louis jeśli nie chcesz to nie musisz... - szepnęła najwidoczniej zauważając wściekłą minę przyjaciela. Tomlinson'owi najwyraźniej zrobiło się głupio i lekko speszony swoim zachowaniem uśmiechnął się delikatnie, dając do zrozumienia, że nie ma zamiaru odmawiać. ' Lou nigdy nie był tak oziębły... .' pomyślałem i podejrzliwym wzrokiem zmierzyłem chłopaka od stóp do głów ' A może to ze mną coś nie tak?...' swój wzrok przeniosłem na Elain, którą także obadałem wzrokiem ' Nie wiem czy długo tak pociągnę, będąc obok niej blisko... W dodatku od przyjazdu ani razu nie uprawiałem seksu...' westchnąłem ' Ale już niedługo... Niedługo będziesz moja. Czy tego chcesz czy nie...' z hardym nastawieniem oblizałem usta i cwaniackim uśmiechem poszedłem za dziewczyną...

Louis

- Romeo i Julia? - powtórzył zdziwiony Harry.

- Tak. Ta sztuka jest piękna - zaśmiała się - Sandy gdzie idziesz? - zapytała widząc kątem oka jak dziesięcioletnia, ruda dziewczynka próbuje niezauważalnie wyjść ze swojego pokoju.

- Em... chciałam się przejść... - zaczęła się jąkać, a na jej twarzy pojawił się wielki rumieniec.

- Mhm... teraz już wiem... - Elain mruknęła zadowolona pod nosem i szybko dodała - Jeśli chcesz możesz iść, ale ubierz jakąś bluzę bo zimno jest...

Dziewczynka z uśmiechem pognała po coś na siebie.

- Co wiesz? - zapytałem zdziwiony wielkim uśmiechem na twarzy niebieskookiej.

- Chodźcie, pokażę wam - uśmiechnęła się i pociągnęła nas delikatnie za rękawy w stronę, gdzie pobiegła Sandy.

- Rozumiecie już? - zachichotała cicho i swoim wskazującym palcem dotknęła ust na znak byśmy zachowywali się cicho.

Przez uchylone drzwi zobaczyłem niecodzienny widok. ' To takie piękne, ale też smutne...' westchnąłem widząc jak tamtejsza dziewczynka daje buziaka chłopcu, który z uśmiechem pełnym miłości siedział na wózku inwalidzkim trzymając w ręku czerwoną różę.

- To się nazywa prawdziwa miłość... - szepnęła nagle niebieskooka. Spojrzałem na nią kątem oka.

Wpatrywała się... Wpatrywała zahipnotyzowana z wielkim, szczerym uśmiechem.

' Jeszcze kiedyś ją znajdziesz...' mruknąłem i ponownie przeniosłem wzrok na ten piękny obrazek.

- Wiecie co? Mam pomysł... - powiedziałem zwracając się do reszty - A może by tak to oni zagrali Romea i Julię?

- Lou jesteś świetny! - uradowana dziewczyna nie kryła entuzjazmu.

- Ale on jest na wózku... - szepnął Harry.

- Nie każdy Romeo musi być idealny. Kocha się za to kim jesteś, nie za to jak wyglądasz... - przerwała z troską wpatrując się w twarz Harrego, który zdziwiony słowami dziewczyny skłonił się do głębszego zastanowienia nad jej wypowiedzianym zdaniem.

' I tu masz rację...' pomyślałem ' Zadziwiasz mnie Elain... Za każdym krokiem mnie zadziwiasz.'

Harry

- Hej mały jak nazywa się twoja śliczna dziewczyna? - zapytałem małego Ryan'a, gdy w tym czasie ona czytała tekst scenariuszu. 

- Sandy - szepnął - Wiesz.. powiem ci w tajemnicy, że niedługo się pobieramy... - powiedział mi na ucho i uśmiechnął się. 

- Pobieracie się? - zapytałem lekko chichocząc.

- Tak, ale nie możesz nikomu powiedzieć ... 

- Dobrze nie powiem... - odpowiedziałem szeptem. 

- Przysięgasz? - zapytał z powagą w oczach. 

- Przysięgam na moje loki - odpowiedziałem zabawnym głosem - A uwierz loki są jedną z rzeczy na które lecą takie piękne laski jak twoja Sandy... - zaśmiałem się, a Ryan odpowiedział mi tym samym. 

- A ty ... masz narzeczoną? - zapytał po dłuższej chwili. 

- Nie... - powiedziałem cicho.

- To żałuj... Tak fajnie jest mieć tę jedyną... Nigdy nie wiadomo kiedy umrzesz, a wiem że na mnie przyjdzie kolej już niedługo... - powiedział z nieco smutnym głosem. ' Rak to potworna choroba...' pomyślałem widząc  strapiony uśmiech na twarzy chłopca o łysej głowie i skórze koloru białej kredy.

- Tak... - westchnąłem będąc w jakimś transie. ' Mieć prawdziwą dziewczynę... nie na jedną noc... '

- Elain jest z Lou? - zapytał ciągle patrząc na przyjaciela siedzącego obok niebieskookiej i co chwila zerkającego w jej stronę.

- Nie... Louis ma dziewczynę... no.. nawet niedługo narzeczoną... - powiedziałem przypominając sobie jak mój przyjaciel co noc ćwiczy formułkę z pierścionkiem w ręku.

- Mhm... A w jego oczach widać jakby walczył z uczuciami wobec Elain - stwierdził i zwrócił swój wzrok w stronę Elain i Sandy.  ' Czyżby Lou się zakochał...? Nie to niemożliwe...'

- Elain jest taka ładna... - szepnął - Wiesz, że pochodzi z Polski?

- Polski? - powtórzyłem nie dowierzając - Wprawdzie ma niecodzienny akcent no i... wygląd...

- Noo... Szkoda tylko, że tak jak ja m...

- Ryan chodź tu do nas na chwilę - niebieskooka przerwała wpół zdania.

- Co tak jak ty...? - zapytałem gdy chłopiec był w połowie drogi.

- Sama ci kiedyś powie... - szepnął niesłyszalnie i z uśmiechem dojechał do dziewczyn.

' Wszyscy coś ukrywają... Zayn także chodzi od jakiegoś czasu podminowany... Lou ... to niemożliwe, żeby się zakochał... Elain... wiedziałem, że coś ukrywa, to wszystko można dostrzec w jej błękitnych oczach... A ja? Coraz częściej odczuwam to dziwne uczucie... Uczucie jakiego jeszcze nigdy nie zaznałem...'

- Harry będziesz Romeem i przeczytasz scenariusz tak, żeby Ryan wiedział jak deklamować, postaraj się dobrze? - niebieskooka poprosiła mnie o pomoc. 

- Ale tylko raz... - powiedziałem lekko zirytowany.

- Lou będziesz Ju...

- Nie będę Julią - zaprzeczył i parsknął śmiechem - Ty nią będziesz, jesteś dziewczyną. 

- Nie potrafię grać... - westchnęła. 

- Nie musisz... Przeczytaj tak jakbyś czytała książkę w myślach... - Louis podbudował ją na duchu.

- Brakuje jeszcze Parysa... Lou przeczytasz jego tekst? - zapytała.

- No dobrze... - niepewnie wziął scenariusz do swojej ręki i przeleciał okiem po zapełnionej tłustym druczkiem kartce. 

- Dobrze mamy najważniejsze osoby. Tony bądź cicho bo nie usłyszysz co mówi Lou...- Elain uprzedziła 'prawdziwego' Parysa - Lou... - dziewczyna szturchnęła lekko Tomlinson'a - zaczynasz...

- Mhm ok... - odchrząknął - Szczęsny traf dla mnie, piękna przyszła żono! - powiedział śmiesznym głosem, a wszyscy parsknęli śmiechem.

- Louis... - niebieskooka westchnęła przeciągle z uśmiechem na twarzy. 

- Ok..ok.. - zachichotał -  Szczęsny traf dla mnie, piękna przyszła żono!

- Być może, przyszłość jest nieodgadnioną... - dziewczyna powiedziała nieco skrępowana bliskością przyjaciela.

- To "może" ma być już w ten czwartek z rana. - Lou przybliżył się jeszcze bardziej.

- Co ma być, to będzie... - powiedziała cicho Elain - Teraz Harry... - zaoponowała szybko i delikatnie się odsunęła.

-  O okno wpuśćże dzień, a wypuść życie! - zadeklamowała niebieskooka zerkając w moją stronę.

- Bądź zdrowa! Jeszcze jeden uścisk krótki. - powiedziałem zatrzymując się na ostatnim zdaniu. 

- No przytul ją! - zaśmiała się jakaś dziewczynka. Z uśmiechem na twarzy podszedłem do Elain i ucałowałem dłoń. 

- Dopiero się poznajemy... - zaśmiałem się - Nie byliśmy jeszcze na randce Julio więc dziś jedynie pocałunek w dłoń twą delikatną... - grałem dalej. 

- Tego nie ma w scenariuszu - skrępowana niebieskooka spojrzała kątem oka na kilka kartek w drugiej ręce.

- Wiem, improwizowałem. - wszyscy parsknęli śmiechem, a ja niezauważalnie puściłem jej oczko. 

' Ale już niedługo...'